Onkruit vergaat niet film

Documentaire ‘Onkruit vergaat niet’

Op donderdag 15 september 2022 vond in De Kargadoor in Utrecht de voorvertoning plaats van de documentaire ‘Onkruit vergaat niet’. In de documentaire komen totaalweigeraars en actievoerders (van Onkruit en Extinction Rebellion) aan het woord.

De documentaire wordt vertoond tijdens de tentoonstelling en op de debatavond in Nijmegen. De interviews in de documentaire zijn gebaseerd op een negental gefilmde portretten, deze portretten zijn apart te bekijken op de tentoonstelling in september.

Mari Beks opent

Karin Kuiper en Huib Schoonhoven zijn verantwoordelijk voor camera, geluid en montage. De interviews zijn gedaan door Jacqueline Maris en Marnix Koolhaas. De productie was in handen van Jan van Eerd (†), Mari Beks en Willem de Haan.

film
vlnr: Karin Kuiper, Huib Schoonhoven, Jacqueline Maris, Marnix Koolhaas, Willem de Haan en Mari Beks

Na de vertoning werden de makers terecht in het zonnetje gezet. Er werd nog even nagepraat over de documentaire. De reacties waren overwegend positief. En er waren een paar kritische nootjes. In de documentaire wordt een soort ontwikkeling aangegeven, alsof Onkruit steeds radicaler acties ging voeren. Terwijl de ‘eerste’ actie van Onkruit (verfbommen op de F16 op Vliegbasis Leeuwarden) al direct voor miljoenen schade aanrichtte. Iemand beaamde dat het verloop in de acties, van ondersteuning van totaalweigeraars naar radicalere acties bij wapenbedrijven, inbraken in bunkers en het Provinciaal Militair Commando, niet te vangen is in een eenduidig proces. De werkelijkheid was veel complexer dan dat.

Ook waren de meningen wat verdeeld over de wijze waarop de connectie tussen Extinction Rebellion en Onkruit (ook het latere Onkruit vergaat niet) werd gelegd. Waar de een het waardeerde dat er zo een link werd gelegd met de huidige tijd en het voeren van directe actie, was een ander van mening dat het verhaal van Onkruit er sterker uit zou komen als Extinction Rebellion er niet bij was gehaald.

Dat laatste werd gepareerd door Mari Beks. Het was enerzijds een voorwaarde van subsidiegevers om ook aandacht te besteden aan het heden, maar anderzijds was het ook uitdrukkelijk de bedoeling van ons om juist ook een verbinding te maken naar huidige vormen van directe actie. We wilden niet als oudjes terugkijken op vroeger. Met als onderliggende boodschap (dat dan weer wel :-)) te waarschuwen voor radicalisering en je isoleren als actiegroep.

En er zitten ook ouderen bij Extinction Rebellion!